เมื่อยืนอยู่ในรถใต้ดินที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน คุณได้ยินเสียงพูดคุยอันวุ่นวายของคนอื่นๆ ในเวลานี้คุณปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้นอนราบบนชายหาดของประเทศเกาะที่ห่างไกลและใช้คลื่นเพื่อกลบเสียงและความกระวนกระวายใจในหัวใจของคุณ
น่าเสียดายที่หากคุณนอนอ่านบทความนี้อยู่บนเตียง คุณอาจเป็น ‘ผู้โชคดีเล็กน้อย’ อยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ค้ำจุนร่างกายของคุณ ความหงุดหงิดนี้พันธนาการคุณมาหลายร้อยวันแล้ว จริงๆ แล้วคุณแค่ต้องการพบความสงบภายใน แต่ใครบอกให้ฉันไปทำงานพรุ่งนี้มันน่ารำคาญมาก! ไม่น่าแปลกใจที่ฉันจะใจร้อนเมื่ออ่านข้อความนี้
หากเราสามารถพึ่งพาการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมภายนอก เช่น หาที่พักผ่อนบนภูเขา หรือไม่ทำงานอีกต่อไป มันก็ไม่คุ้มทุนเลย! ยิ่งไปกว่านั้น ความสงบภายในเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งเพราะเราถูกรายล้อมไปด้วยความวุ่นวายและความยากลำบาก ในฐานะคนเมือง เราจะเรียกเสียงที่สงบและห่วงใยของเราออกมาได้อย่างไร?
วันนี้ฉันสบายใจแล้วหรือยัง?
ความสงบภายในเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายในตัวคุณ ความจริงที่คุณกำลังประสบอยู่นี้
——‘ต้นไม้สวยมาก’ เซรินี
ความรู้สึกหงุดหงิดนี้มักมาจากเสียงทะเลาะกับตัวเอง คุณมีความคิด ‘ฉันต้องการ… แต่ฉันทำไม่ได้’ มากมายผ่านเข้ามาในหัวของคุณ และคุณค่อย ๆ พูดไม่ออกด้วยซ้ำว่า ‘ฉันอยากจะ…’ เพียงแต่ ‘ฉันทำได้’ อย่าทำ’ และชุดวิจารณ์ตนเอง อีกหนึ่งเสียงที่ทำให้ผมหงุดหงิดคือเสียงวิจารณ์จากโลกภายนอกว่า “ทำไมช่วงนี้ฝนต้องตก?” และ “คนพวกนี้เดินไม่มองถนนเหรอ?” ก็เพียงพอที่จะทำลายเช้าอันสงบสุขแล้ว
เราจินตนาการได้ว่ามีทะเลสาบใสอยู่ในใจ เมื่อเราสงบ เราก็สามารถเห็นปะการังและปลาตัวเล็กๆ ที่ก้นทะเลสาบ การวิพากษ์วิจารณ์ตัวเราเองหรือโลกภายนอกก็เหมือนกับการพัดทรายและโคลนใส่ ก้นทะเลสาบทำให้น้ำขุ่น
สองวิธีในการค้นหาความสงบภายใน
1. ยอมรับว่าเรามาจากไหน เราทุกคนต่างมีความผิดพลาด หรือเสียใจ ที่ไม่อยากเผชิญหน้าหรือหวังจะกลับคืนมา แต่ถ้าเราผลักไสตัวตนในอดีตออกไป เราก็จะพลาดการคืนดีกับตัวเอง หรือแม้แต่ ปล่อยวางความผิดพลาดและความเสียใจกลายเป็นโอกาสในการเติบโต
ถ้าวิธีที่เราตีความอดีตนั้นลื่นไหล อดีตจะยังผูกมัดคุณไว้ได้หรือไม่? ช่วงเวลาที่ยอมรับว่าบางครั้งคุณไร้พลัง บางครั้งคุณมีข้อจำกัด อาจทำให้ไม่สบายใจ แต่มันช่วยให้คุณมองเห็น ‘ฉัน’ ที่แท้จริงในอดีตของคุณ และเราควรเข้าใจด้วยว่าการจดจำหรือการยอมรับไม่สามารถกำหนดตัวตนในอนาคตของเราได้
2. ละทิ้งการวิพากษ์วิจารณ์และการควบคุมวัตถุภายนอก การควบคุมวัตถุภายนอกของเรานั้นมีจำกัด และเมื่อเราต้องการควบคุมวัตถุภายนอก เรามักจะถูกควบคุมโดยความคิดเหล่านี้แทน เมื่อเราพบว่าตัวเองกำลังวิพากษ์วิจารณ์ เช่น เมื่อเราพบว่ามีคนเข้าคิวซื้อของที่ร้านซื้อกลับบ้านมากกว่าปกติ แทนที่จะคิดว่า ‘ทำไมพนักงานถึงช้าขนาดนี้’ เราก็สามารถลองหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายแค่คำพูดของเรา การสังเกต เช่น กลิ่น กลิ่น จำนวนคนต่อแถว เสื้อผ้าที่คนเหล่านี้ใส่ เป็นต้น
ทดสอบว่าการป้องกันทางจิตใจของคุณแข็งแกร่งแค่ไหน? คลิกลิงก์เพื่อทดสอบทันที: www.psyctest.cn/t/KAGkj4dP/
ลิงก์ไปยังบทความนี้: https://m.psyctest.cn/article/bDxjpGXp/
หากบทความต้นฉบับได้รับการตีพิมพ์ซ้ำ โปรดระบุผู้แต่งและแหล่งที่มาในรูปแบบลิงก์นี้
