1913’te İsviçreli psikolog Carl G. Jung ilk kez içe dönük kişilik tipini önerdi.
Jung, konu etraflarındaki dünyayla bağlantı kurmaya geldiğinde insanların psikolojisinin ‘setler’ adı verilen iki eğilime ayrılabileceğine inanıyordu.
Yönelimlerin bir türü içe dönüklük olarak adlandırılan bireyin iç dünyasına işaret ederken, diğer yönelim türü ise dışa dönüklük olarak adlandırılan dış çevreye yöneliktir.
Bu bölme yöntemi, insan kişiliğinin en temel tipi olarak kabul edilebilir.
Dışadönüklük ve içe dönüklük çoğu zaman kendi kendini test etme yoluyla ölçülebilir.
